سور یا سوز؟!

صدای انفجار و ترقه سکوت و آرامش شب را از میان برده است. اگر کسی که ملیت ایرانی ندارد شب چهارشنبه سوری میهمان ایرانیان باشد یقیناً گمان می کند به یک سرزمین در حال جنگ آمده است.

بسیار متأسفم. متأسفم از اینکه رسمی دیرینه و زیبا را اینگونه تحریف کرده ایم.

وای خدا قلبم!!! در همین لحظه که این پست را می نویسم بمب وحشتناکی منفجر شد. وای! بازهم. قلبم تند تند می زند. کنار پنجره نشسته ام :) بعید نیست من و سیستمم را با هم بفرستند هوا... :)

وای! باز هم. خدا به خیر کند. قلبم دارد از جا کنده می شود. البته من کمی ترسو هم تشریف دارم...:)

ای نا اهلان! شما را به خدا بگذارید پستم را بنویسم. تمنا می کنم...:)

داشتم عرض می کردم متأسفم که نارنجک، بمب، ترقه، فشفشه و دهها مواد انفجاری دیگر جایگزین آتش افروختن ایرانیان باستان شده  است. آتشی که محفلی شبانه و دور همی خاطره انگیزی را رقم می زد. سوری که نشان تمدن و روح شاد و خلاق ایرانیان بود؛ اکنون تبدیل شده است به میدان جنگ.

دیگر سور نیست سوز است. سوختن و ازبین رفتن فرهنگ و تمدن، فهم و شعور مردم این سرزمین.

به عقیده بنده با شرائط فعلی باید این شب و رسم غلطش را از خاطره ها محو کنیم . به هر شکل ممکن مانع این دیوانگی محض جمعی شویم.

سرسام گرفتم از صدای انفجار...:(

در شگفتم! چه بر سر منطق و قوه تعقل این مردم آمده؟!

چه کسی گفته است بمب و نارنجک منفجر کردن  شادی بخش و روح افزاست؟!

من و خانواده ام این شب را تحریم کرده ایم. چهارشنبه سوری با شیوه موجود هیچ جایگاهی در میان اعضای خانواده من ندارد.

خدا همه دیوانگان را شفای عاجل عنایت فرماید...آمین!...:)

 بگذریم...

یک هفته تا نوروز مانده است. سبزه زیبایی کاشته ام. گمان می کنم  تا روز  عید آماده شود... شاید تصویرش را در وبم قرار دادم... اگر عمری باقی بود...:)